Mistrzostwa Polski Szkół Średnich w Programowaniu Zespołowym 2024
Andrzej ma permutację. A dokładniej to miał, bo żartowniś Jasio zmazał mu spacje pomiędzy liczbami. Pomóż Andrzejowi odtworzyć permutację.
Napisz program, który: wczyta permutację bez spacji, wyznaczy gdzie powinny pojawić się spacje i wypisze wynik na standardowe wyjście.
Wejście
W pierwszym (i jedynym) wierszu wejścia znajduje się ciąg cyfr – permutacja Andrzeja bez spacji.
Wyjście
W pierwszym (i jedynym) wierszu wyjścia powinna się znaleźć permutacja Andrzeja ze spacjami (pojedynczymi odstępami). Jeśli istnieje wiele rozwiązań, wypisz dowolne z nich.
Ograniczenia
Długość ciągu wejściowego nie przekracza 256 znaków.
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|
Dany jest graf nieskierowany. Wypisz jego reprezentację listową.
Wejście
W pierwszym wierszu dane są dwie liczby: N, M, gdzie N oznacza liczbę wierzchołków zaś M – liczbę krawędzi. W następnych M wierszach podane są po dwie liczby: A, B oznaczające krawędź między wierzchołkami A i B.
Wyjście
W i-tym wierszu należy wypisać najpierw “i:”, a dalej numery wierzchołków połączonych krawędzią z i-tym wierzchołkiem. Numery wierzchołków należy podać w porządku rosnącym, oddzielając je pojedynczą spacją.
Ograniczenia
1 ≤ N ≤ 105, 0 ≤ M ≤ 105, 1 ≤ A, B ≤ N.
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|
Dany jest graf nieskierowany. Wypisz jego reprezentację macierzową.
Wejście
W pierwszym wierszu dane są dwie liczby: N, M, gdzie N oznacza liczbę wierzchołków zaś M – liczbę krawędzi. W następnych M wierszach podane są po dwie liczby: A, B oznaczające krawędź między wierzchołkami A i B.
Wyjście
W N wierszach powinno znaleźć się N liczb oddzielonych spacjami – macierz sąsiedztwa danego grafu. W macierzy tej na pozycji i, j powinna znaleźć się 1, jeśli istnieje krawędź między wierzchołkami i oraz j. W przeciwnym wypadku należy wypisać 0.
Ograniczenia
1 ≤ N ≤ 103, 0 ≤ M ≤ 105, 1 ≤ A, B ≤ N.
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|
Paul Erdos był jednym z najwybitniejszych matematyków XX w. Był znany nie tylko ze swoich niesamowitych zdolności do rozwiązywania problemów matematycznych, ale także ze swojego specyficznego stylu bycia i poczucia humoru. Jednym z żartów Erdosa, który utrwalił się jako stały element ,,matematycznego folkloru’’ jest tzw. liczba Erdosa.
Definiujemy ją w następujący sposób: Erdos w swojej własnej osobie ma liczbę Erdosa równą 0. Następnie wszyscy Ci, którzy kiedykolwiek napisali z nim jakąś pracę mają liczbę Erdosa równą 1. Wszyscy Ci, którzy napisali z nimi pracę, ale nie napisali pracy z Erdosem, mają liczbę Erdosa równą 2, itd. Jeśli zdarzy się tak, że dany matematyk nie napisał pracy ani z Erdosem, ani z nikim, komu można przypisać pewną dodatnią liczbę Erdosa, to przyjmujemy, że jego liczba Erdosa wynosi − 1. Można powiedzieć, że w ten sposób definiujemy odległość od Erdosa do innych naukowców.
No dobrze, historyjka ładna, ale pewnie chciałbyś już coś zaimplementować (w końcu po coś jest ten Solve). W takim razie napisz program, który dostając listę prac napisanych przez matematyków, dla każdego z nich obliczy jaka jest jego liczba Erdosa.
Wejście
W pierwszym wierszu wejścia znajdują się trzy liczby naturalne: N, M oraz E pooddzielane pojedynczymi odstępami i określające odpowiednio: liczbę rozpatrywanych matematyków oraz liczbę napisanych prac oraz numer matematyka, który jest Erdosem (wszystkich rozpatrywanych matematyków numerujemy od 1 do N). W kolejnych M wierszach znajduje się opis napisanych prac. W i-tym wierszu znajdują się dwie liczby całkowite Ai i Bi, oddzielone pojedynczym odstępem, oznaczające, że matematyk o numerze Ai napisał pracę wspólnie z matematykiem Bi. Żadna para podana na wejściu nie powtarza się, matematyk nie może również napisać pracy sam ze sobą.
Wyjście
Twój program powinien wypisać dokładnie N linii. W i-tej linii wyjścia powinna znaleźć się liczba Erdosa i-tego matematyka.
Ograniczenia
1 ≤ N ≤ 1 000 000, 1 ≤ M ≤ 1 000 000, 1 ≤ Ai, Bi ≤ N.
W testach wartych łącznie 50% maksymalnej punktacji: N, M ≤ 1000.
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|
Zadanie jest krótkie. Masz dany graf nieskierowany o N wierzchołkach i M krawędziach. Policz ile ma spójnych składowych.
Wejście
W pierwszym wierszu wejścia znajdują się dwie liczby naturalne: N, M pooddzielane pojedynczymi odstępami i określające odpowiednio: liczbę wierzchołków i liczbę krawędzi rozpatrywanego grafu. W kolejnych M wierszach znajduje się opis krawędzi grafu. W i-tym wierszu znajdują się dwie liczby całkowite Ai i Bi, oddzielone pojedynczym odstępem, oznaczające, że wierzchołek Ai jest połączony krawędzią z wierzchołkiem Bi. Wszystkie krawędzie w grafie są nieskierowane, wierzchołki numerujemy od 1 do N. Żadna krawędź podana na wejściu nie powtarza się, w grafie nie ma też pętli.
Wyjście
W pierwszej i jedynej linii standardowego wyjścia powinna pojawić się jedna liczba całkowita oznaczająca liczbę spójnych składowych rozpatrywanego grafu.
Ograniczenia
1 ≤ N ≤ 1 000 000, 1 ≤ M ≤ 1 000 000, 1 ≤ Ai, Bi ≤ N. W testach wartych łącznie 50% maksymalnej punktacji: N, M ≤ 1000.
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|
Dla danego opisu labiryntu odpowiedz, czy
istnieje droga do wyjścia, gdzie cyfra 1
oznacza
przeszkodę, 0
dowzolone pole, a cyfra 2
oznacza wyjście z labiryntu, czyli nasz cel.
Startujemy zawsze w lewym górnym rogu, możemy poruszać się jedynie do góry, w prawo, lewo i w dół i nie możemy wejść na pole przeszkody lub wyjść poza labirynt.
Wejście
W pierwszej linii wejścia dane są W i K, oznaczające odpowiednio liczbę wierszy i liczbę kolumn kolumn labiryntu. W kolejnych W wierszach dane jest po K liczb pooddzielanych spacjami opisujących labirynt.
Wyjście
Wypisz TAK
jeśli istnieje wyście z labiryntu, albo
NIE
w przeciwym przypadku.
Ograniczenia
1 ≤ W, K ≤ 100
Przykład
Wejście | Wyjście | |
|
|